Świerk pospolity (Picea abies)

Brzoza brodawkowata (Betula verrucosa)

Drzewo do 20 m wys. (najpospolitszy gatunek brzozy w Polsce), o gałązkach z brodawkami; domieszka w lasach iglastych i liściastych na niżu i w reglu dolnym; w parkach — odmiany ozdobne, np. zwisła, stożkowa. Częsta w lasach na niżu i w górach.

Wierzba płacząca (Vitellina Pendula)

Odmiana ozdobna wierzby białej.

Zimozielone, jednopienne drzewo iglaste lub krzew z rodziny cyprysowatych; 6 gat. występujących w Ameryce Pn. i Azji Wsch.; pędy płaskie, o liściach łuskowatych, po roztarciu wonnych; szyszki drobne; w Polsce często sadzi się w parkach północnoamerykański żywotnik zachodni, Thuja occidentalis (wys. do 20 m), w wielu odmianach ogrodowych; rzadziej spotyka się północno-amerykański żywotnik olbrzymi, Thuja plicata (wys. do 60 m) oraz azjatycki żywotnik wschodni, Thuja orientalis, który w Polsce nie jest całkowicie odporny na mrozy.

Dąb szypółkowy (Quercus robur, Q. pedunculata)

Drzewo wys. do 40 m; żołędzie na długiej szypułce; w Polsce pospolity na niżu, w górach do 700 m; wiele form dekoracyjnych. Najpospolitszy, tworzący lasy jednogatunkowe (dąbrowy) lub mieszane z gatunkami liściastymi (grądy) lub sosną (bory mieszane).

Jałowiec pospolity (Juniperus communis)

Ozdobny krzew lub drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych (Cuprassaceae); półkula północna. Wysoki krzew o prostych, kłujących igłach; szyszkojagody stosowane w lecznictwie oraz do produkcji wódek gatunkowych (np. dżynu); występuje w całej Europie, w pn. i środk. Azji, Ameryce Pn. i pn. Afryce; w Tatrach, Sudetach i na Babiej Górze.

Klon pospolity (Acer platanoides)

Drzewo z rodziny oliwkowatych; wys. do 30 m; pospolity w Polsce; stanowi domieszkę w lasach na całym obszarze kraju; drewno twarde, elastyczne, na meble oraz instrumenty muzyczne; ma wiele odmian ozdobnych;

Lipa drobnolistna lipa małolistna (Tilia cordata)

Duże, do 30 metrów wysokości, drzewo z rodziny lipowatych żyjące nawet 300 lat. Posiada gęstą, zaokrągloną koronę, gałązki gładkie, oliwkowozielone, liście ogonkowe, sercowate, brzegiem ząbkowane, po spodem szare. Kwiaty żółte, zebrane w wierzchotkę, wzniesione, osadzone na szypułce, przyrośnięte do zielonoseledynowej, języczkowatej podsadki, po przekwitnięciu wytwarzają owoce - kuliste orzeszki. Surowcem zielarskim są rozkwitające kwiatostany, zbierane na przełomie czerwca i lipca. Kwiaty wydzielają intensywny, miodowy zapach i są licznie odwiedzane przez pszczoły i inne owady.

Buk zwyczajny (Fagus sylvatica)

Drzewo z rodziny bukowatych (Fagaceae); lasy półkuli północnej, w Polsce na południu i północnym-zachodzie.

Kasztanowiec biały - zwyczajny (Aesculus hippocastanum)

W Polsce często uprawiany jest jako drzewo parkowe i przyuliczne, zwany błędnie "kasztanem". Pochodzi on z Bałkanów. Duże, ozdobne drzewo do 25 m wysokości, pięknie kwitnie w maju, a jesienią dostarcza nasion, zwanych "kasztanami", które mają zastosowanie w medycynie, przemyśle kosmetycznym i chemicznym (zawierają dużo saponin, środków zmiękczających wodę). "Kasztany" są też masowo zbierane przez dzieci, a także na paszę dla zwierzyny leśnej.

Babka zwyczajna (Plantago major)

Roślina zielna z rodziny babkowatych; występuje pospolicie na przydrożach, pastwiskach i łąkach; lubi wilgotne gleby; ma właściwości lecznicze.

Koniczyna łąkowa (koniczyna czerwona), Trifolium pratense, koniczyna biała, Trifolium repens, oraz koniczyna krwistoczerwona (inkarnatka), Trifolium incarnatum

Rośliny pastewne, łąkowe i pastwiskowe z rodziny bobowatych.

Babka lancetowata, babka koniczynowa (Plantago lanceolata)

Pospolicie występująca w Polsce bylina z rodziny babkowatych. Posiada rozetę lancetowatych liści wyrastających prosto z krótkiego kłącza. W maju wybijają wysokie na 40 centymetrów pędy kwiatowe wytwarzające brunatno-białe kwiatki w kształcie kłosów. Lecznicze właściwości posiadają liście, ścinane w okresie kwitnienia. Zawierają one glikozydy o działaniu antybiotycznym, garbniki, pektyny, enzymy, karoteny, flawonoidy, witaminy A, C i K, wiele różnych minerałów jak: potas, sód, fosfor, wapń, magnez, żelazo, cynk, miedź, krzem, mangan, molibden, glin i bor. Babka jako roślina lecznicza stosowana była w starożytnych Chinach, w Persji, Grecji i Rzymie. W czasach późniejszych była używana w medycynie ludowej. Stosowano ją do leczenia chorób zakaźnych, krwotoków zewnętrznych i wewnętrznych, jako środek wykrztuśny przy schorzeniach dróg oddechowych i chorobach skórnych. Wyciśnięty sok lub świeże liście babki likwidują ból, swędzenie i obrzęk po użądleniach owadów oraz powodują szybkie gojenie obtarć skóry. Nasiona babki są dobrym pokarmem dla kanarków i innych ptaków.

Tasznik pospolity (Capsella bursa-pastoris)

Kosmopolityczna roślina zielna (wys. do 60 cm) z rodziny kapustowatych (krzyżowych); ma charakterystyczne, sercowate owoce — łuszczynki (w gronach); w Polsce chwast (ogrodowy i polny) oraz roślina ruderalna; stosowany w lecznictwie ludowym.

Versailes, róża ogrodowa.

Mniszek pospolity (mniszek lekarski) (Taraxacum officinale)

Do 50 cm wys., popularnie, lecz niepoprawnie zw. mleczem lub dmuchawcem; rośnie na przydrożach, łąkach, w zaroślach oraz jako chwast; korzeń i ziele lecznicze, ponadto z korzeni namiastka cykorii, z młodych liści - jarzyna, a z młodych koszyczków kwiatowych - kaparki.