Nasza szkoła

• Położenie
• Ogród
• Zwierzęta
• Rośliny

 Ekologia

 Recykling

  Bałtyk

• Historia

• Cechy morfometryczne

• Brzegi i wybrzeża

• Hydrologia

• Fauna i flora

• Zasoby naturalne

• Zanieczyszczenia

• Ochrona Bałtyku

  Aforyzmy

  Linki

  Bibliografia

  Kontakt

MORZE BAŁTYCKIE - HYDROLOGIA

Wymiana wód

Bałtyk jest morzem o utrudnionym dopływie wód oceanicznych i dużym spływie wód rzecznych i opadowych. W rezultacie ma ono dodatni bilans wodny, co oznacza, że wody bałtyckie stale odpływają do sąsiedniego Morza Północnego. Podczas silnych wiatrów z zachodu wody przelewają się z zachodu na wschód. Zjawisko to nazywane jest wlewem. Wielkość wlewu zależy od warunków środowiskowych - duże wlewy zdarzają się zwykle raz na kilka lat.

Bilans wodny Bałtyku

Mechanizm powstawania wlewów
Podczas długotrwałych sztormów silne wiatry zachodnie doprowadzają do podniesienia się poziomu Morza Północnego i słona, bogata w tlen woda poprzez cieśniny wlewa się do Bałtyku. Woda ta jest "cięższa" od bałtyckiej, więc opada na dno i po dnie dociera do kolejnych basenów. Wypiera w ten sposób starą, pozbawioną tlenu wodę zalegającą na dnie Bałtyku.

Zasolenie

Przewaga dopływu wód rzecznych i opadowych nad wlewami słonych wód z Kattegatu ma decydujący wpływ na zasolenie Bałtyku, które jest niewielkie w porównaniu z zasoleniem oceanu.

Zasolenie wód bałtyckich nie jest jednolite - zmniejsza się ono w miarę oddalania się od cieśnin duńskich.

Zasolenie wód powierzchniowych Bałtyku	Zasolenie wód przydennych Bałtyku
Zasolenie wód Bałtyku na przekroju Kattegat - Zatoka Botnicka

Stratyfikacja wód

Istotną cechą wód bałtyckich jest ich uwarstwienie. Wyróżnia się dwie zasadnicze warstwy:
1. Wody powierzchniowe o niskim zasoleniu, dobrze wymieszane i natlenione. Ich temperatura waha się, w zależności od sezonu, od 0°C do 20°C.
2. Wody głębinowe o zasoleniu 12-22‰, wykazujące prawie stałą temperaturę 4-6°C.

W warstwie pośredniej, tzw. haloklinie, następuje gwałtowny wzrost zasolenia i tym samym gęstości wody. Jest to bariera utrudniająca mieszanie się wód powierzchniowych z głębinowymi, dlatego też te ostatnie są gorzej natlenione. W największych głębiach bałtyckich dochodzi nawet do całkowitego zużycia tlenu i wytwarzania toksycznego dla zwierząt siarkowodoru. Sytuację tlenową poprawiają jedynie większe wlewy dobrze natlenionych wód pochodzenia oceanicznego z Kattegatu. Dochodzi do nich tylko podczas silnych sztormów, zazwyczaj raz na kilka lat.