..:: O Projekcie ::..

“Długa Góra”, wraz z otaczającym ją terenem, stanowi bardzo urozmaicony obszar o typowych cechach rzeźby młodo glacjalnej. Jest to obszar, którego rzeźba została formowana w stadialne pomorskim ostatniego zlodowacenia. Położony on jest również w niedalekiej od1egłości od bazy erozyjnej, dlatego tez praca wód p1ynących odgrywa ważną rolę rzeźbotwórczą. Współcześnie głównymi procesami mode1ującymi powierzchnię terenu są erozja oraz ruchy masowe.

Przedmiotem naszych badań była m.in. erozja zboczy małych dolinek, które formują się podczas spływu powierzchniowego w czasie opadów deszczu, oraz analiza materiału zakumulowanego u podnóża tych dolinek.

Potoki, tworzące się w czasie deszczu, biorą swój początek w górnej strefie pagórka, na obszarze odsłoniętym, nie porośniętym-w miejscach, gdzie człowiek wyznaczył sobie ścieżki spacerowe. Dokładna analiza stożków, czasami bardzo rozmytych, pozwoliła nam stwierdzić, iż materiał z których są zbudowane pochodzi zarówno ze stoków jak i ze ścieżek, a więc terenu, który możemy nazwać zantropogenizowanym osady te różnią się genetycznie.

Zaobserwowana przez nas erozja wgłębna powoduje wymywanie gleby, obrywy, a w konsekwencji niszczenie stoku i roś1inności w niższych partiach doliny.

Warunki klimatyczne panujące w obrębie badanego obszaru wynikają z geograficznego umiejscowienia w strefie klimatu umiarkowanego. Położenie na styku oddziaływania wpływów oceanicznych i kontynentalnych powoduje nazywanie go klimatem umiarkowanym przejściowym. Wiąże się to z dużymi i częstymi zmianami warunków pogodowych w ciągu krótkiego okresu czasu (nawet kilku godzin).

Na podstawie gatunków charakterystycznych, analizy siedlisk oraz kluczy, wyróżniliśmy następujące zbiorowiska leśne:

1.     Żyzna buczyna niżowa

2.     Kwaśna buczyna niżowa

3.     Grąd

4.     Łęg jesionowo-olszowy

5.     Las bukowo – dębowy