O bliznach w sztuce. Wystawa absolwentów gdyńskiego „Plastyka”

13 września w Galerii Debiut odbył się wernisaż wystawy „Blizny”. Prace przygotowali absolwenci Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Magdaleny Abakanowicz w Gdyni. To ważna wystawa, ponieważ towarzyszy przyszłorocznym obchodom 80-lecia szkoły. Prace możemy oglądać do 29 września.

W piątek, 13 września w Galerii Debiut odbył się wernisaż wystawy absolwentów Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Magdaleny Abakanowicz. Przy ulicy Orłowskiej 8 pojawiły się prace artystów: Agnieszki Babińskiej, Izabeli Borkowskiej, Rafała Borkowskiego, Beaty Nowakowskiej-Kiwior i Beaty Magdaleny Ostrowskiej. Kuratorem wystawy jest Agnieszka Babińska. Ekspozycja „Blizny” będzie dostępna w galerii do 29 września br.

O bliznach w życiu i sztuce

Wystawa absolwentów Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. M. Abakanowicz „Blizny”

„Blizny” – wystawa absolwentów Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. M. Abakanowicz (fot. Ewa Manuszewska)

Czym są blizny? To miejsce po ranie. Ślady, uszkodzenia, zrosty, spojenia, szwy, skazy, szramy, zniszczenia, deformacje i niedoskonałości. Blizny fizyczne, ale też te dziedziczone – traumy pokoleniowe. Mechaniczne, organiczne, interwencyjne. Widoczne i niewidoczne. Bardzo często opowiadają osobistą historię każdego z nas – te po cesarskim cięciu, mastektomii i wypadkach są dowodem siły. Są jak stygmaty na naszym ciele. Blizny, które dały życie i które je ochroniły, są fizycznym dowodem przeżytych doświadczeń.

Ale blizny mogą być też rodzajem wyrazu artystycznego. Body art i jego ekstremalne formy – jak skaryfikacja (nacinanie skóry) czy branding (przypalanie skóry za pomocą gorącego metalu) – prowadzą do powstania trwałych uszkodzeń skóry w kształcie wzorów. Blizny symboliczne, religijne czy te będące elementem złożonego rytuału.

Dla wielu są źródłem dyskomfortu, niepokoju czy wstydu, stygmatyzowane w społeczeństwie, które stawia za wzór piękno bez skazy. Często zakrywane, kamuflowane, ale też noszone z dumą jako fizyczny manifest emocjonalnych doświadczeń. Podobnie jak w kintsukuroi – japońskiej sztuce naprawiania zniszczonej ceramiki złotem.

Te „piękne wady" będące śladem bólu, urazów fizycznych lub duchowych są częścią tożsamości i przypominają nam o kruchości egzystencji.

O artystach

Absolwentki Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. M. Abakanowicz (fot. Ewa Manuszewska)

Agnieszka Babińska urodziła się w Gdańsku. To artystka wizualna, fotografka, dydaktyczka, adiunktka na Kierunku Fotografia (Wydział Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku), gdzie prowadzi Pracownię Fotografii Inscenizowanej).

Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych im. Magdaleny Abakanowicz – specjalność formy użytkowe/metaloplastyka, studia na kierunku Fotografia na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Uzyskała stopień doktora sztuki w dziedzinie sztuk filmowych w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej.

Zajmuje się fotografią inscenizowaną, od wielu lat fotografując siebie i konsekwentnie realizując prace o bardzo osobistym wymiarze, które zakwalifikować można do nurtu feministycznego. Patrząc od strony upodobań gatunków i konwencji zajmuje się fotografią klasyczną, ale w zasięgu jej zainteresowań jest również video-art, instalacja i nowe media. W swoich pracach podejmuje grę z własną tożsamością. Jednocześnie dotyka problemów kobiecości uwikłanej w stereotypy kulturowe. Artystka nie ustaje w poszukiwaniu swojego ja. Równocześnie interesuje ją „materialność" obrazu.

Izabela Borkowska urodziła się 16 lutego 1972 roku w Gdyni w rodzinie o korzeniach kaszubskich, mocno związanej z historią i przemianami społeczno-etnicznymi regionu. Kształciła się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Orłowie oraz na wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Artystka multimedialna o bardzo szerokim spektrum działań twórczych. Począwszy od form przestrzennych, graficznych, fotografii po instalacje, design i scenografię. W twórczości interesuje ją miejsce kobiety w obecnym świecie. Jej wrażliwość na aspekt pamięci, przemijania i trwania bardzo często kieruje jej poszukiwania w stronę uniwersalnych wartości ludzkich. Ale wciąż pozostaje czuła na piękno otaczającego świata.

Wybrane formy wypowiedzi artystycznych zawsze podporządkowuje treści prac. Tworząc tym samym bardzo szeroki i uniwersalny język wypowiedzi wizualnych. Czasem zmierza do lirycznego symbolu by za innym razem skonfrontować widza z monumentalna formą.

Swoją potrzebę budowania więzi i tworzenia komunikatu międzyludzkiego dopełnia poprzez działania społeczno-kulturalne promujące polską kulturę we Francji. Jest pomysłodawczynią i aktorem licznych projektów o charakterze naukowym, kulturalnym i społecznym. Współtworzy projekt badawczo-artystyczny ON(a), zrzeszający artystów z wielu krajów i ośrodków dydaktycznych.

Rafał Borkowski to artysta wizualny urodzony 11 października 1973 roku w Gdańsku. Od 2000 roku pracuje w ÉSAD, Wyższej Szkole Sztuki i Designu w Orleanie we Francji. Prowadzi pracownię rysunku, koncepcji i nowych form rysunku oraz rysunku w przestrzeni publicznej. W 2014 roku otrzymał narodową nominację profesorską.

Swoje artystyczne badania skupia na problematyce tożsamości, czasu i przemian. Zarówno w technologicznym, jak i naturalnym znaczeniu. Wybór narzędzi podporządkowuje bezpośrednio podjętej problematyce, tworząc prace o charakterze interdyscyplinarnym. W ostatnim czasie, dzięki współpracy z biurem biotechnologii i biologii molekularnej przy Narodowym Centrum Badań Naukowych w Orleanie, wprowadził do swoich badań zagadnienia transgeniczne.

Jest współtwórcą projektu badawczo-artystycznego ON(a), zrzeszającego obecnie artystów z wielu krajów i ośrodków dydaktycznych. Jest także zaangażowany w działania społeczno-artystyczne skupiające się budowaniu wymian międzykulturowych.

Beata Nowakowska-Kiwior – artystka urodzona 6 lipca 1971 roku. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni.

Od 20 lat pracuje jako artysta pedagog interweniujący w różnych placówkach oświatowych w Paryżu i tamtejszym regionie. Prowadzi także autorskie warsztaty plastyczne skierowane dla polonii paryskiej „Atelier Małego Artysty”.

Beata Magdalena Ostrowska – absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni oraz Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowni podstaw rzeźby prof. Alberta Zalewskiego.

Pracuję w drewnie, papierze i ceramice. Swoje życie związałam z kaszubską wsią, gdzie zamieszkałam zaraz po obronie dyplomu z rzeźby. Jestem mamą czwórki wspaniałych dzieci. Na naszej ziemi tworzymy Spokój Festiwal, którego pomysłodawcą jest Janek, najstarszy syn. To wydarzenie muzyczno-artystyczne, które pozwala na odkrywanie nowych talentów z różnych dziedzin sztuki. W kontakcie z naturą szukam inspiracji do swoich prac. Wszystko to, co pozostawia ślad zarówno w otaczającej nas rzeczywistości, jaki i naturze ludzkiej jest dla mnie inspirujące. Obecnie jestem w trakcie studiów psychologicznych oraz uczęszczam do studium i szkoły socjoterapii i psychoterapii psychodynamicznej – mówi o sobie Ostrowska.