Do 2 kwietnia 2012 w gdyńskim Centrum „Gemini” (ul. Waszyngtona 21) gościć będzie wystawa „Opowieści z Polskiej 1 – polskie Transatlantyki”, a do 24 marca w Miejskiej Informacji (ul. 10 Lutego 24) oglądać można fotograficzny plon wyprawy zespołu Gdyńskiego Szlaku Modernizmu pt. „Modernizm Górnego Śląska – przerwany sen o Chicago”. „Opowieści z Polskiej 1 – polskie Transatlantyki”Wystawa pokazuje legendę polskich transatlantyków, które od lat 30. XX wieku stanowiły dumę polskiej floty. Na archiwalnych, często niepublikowanych dotąd fotografiach ożywa nieistniejący już świat pasażerskiej żeglugi oraz historia niezwykłego adresu – Gdynia, ul. Polska 1. Tutaj powstał reprezentacyjny budynek Dworca Morskiego, zaś oddanie go do użytku 8 grudnia 1933 roku stało się datą oficjalnego uruchomienia gdyńskiego portu. Dworzec Morski gościł tysiące pasażerów, którzy wyjeżdżali z kraju na pokładach polskich transatlantyków. Z Gdyni regularne linie żeglugowe utrzymywały komunikację ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Ameryką Południową, portami zachodniej Europy. Dla wielu Dworzec Morski był miejscem pożegnania z Polską. Tędy bowiem kierowali się za ocean w poszukiwaniu nowego życia polscy emigranci. Dworzec Morski był także pierwszym miejscem dla powracających do kraju. Epoka polskiej liniowej żeglugi pasażerskiej zakończyła się w 1988 roku, po wycofaniu ze służby ostatniego transatlantyku „Stefana Batorego”. Organizatorami wystawy są: Miasto Gdynia, Agencja Rozwoju Gdyni oraz Centrum Kultury w Gdyni. Autorami tablic są: Tatiana Baczyńska, Lech Trawicki, Krzysztof Godlewski i Maria Zrzelska. „Modernizm Górnego Śląska – przerwany sen o Chicago”Wystawa prezentuje fotografie autorstwa zespołu Gdyńskiego Szlaku Modernizmu, wykonane podczas wizyty studyjnej w górnośląskiej aglomeracji. Ważnym tłem dla zdjęć modernizmu śląskiego są archiwalne fotografie architektury chicagowskiej (ze zbiorów biblioteki Kongresu Amerykańskiego), która stanowiła obiekt nieukrywanej fascynacji oraz inspiracji dla architektów pracujących na Śląsku. W poszukiwaniu partnerów w popularyzacji tematyki architektury modernizmu w Polsce zespół udał się do miast aglomeracji górnośląskiej, m.in. do Katowic, dynamicznie rozbudowywanej w dwudziestoleciu wojennym stolicy Śląska. W 2011 r., podobnie jak w Gdyni, powstał tam szlak architektury modernistycznej. Katowicki Szlak Moderny liczy 5,5 km i obejmuje 16 obiektów centrum miasta. Symbolem modernistycznych Katowic jest pierwszy w Polsce wysokościowiec, nazywany katowickim niebotykiem. W trakcie podróży zespół odwiedził także Zabrze (przedwojenny Hindenburg), którego architektura w latach 30-tych rozwijała się na styku wpływów niemieckich, międzynarodowych oraz regionalnych, śląskich. Nad rozwojem Zabrza pracowali m.in. tak znani niemieccy architekci i urbaniści, jak: Dominikus Böhm, Hans Poelzig czy Max Berg. W przypadku zabudowy modernistycznej Zabrza wyróżnia się trend budownictwa socjalnego, dedykowanego dla mas robotników przemysłu górniczego oraz rosnącej klasy pracowników umysłowych. Charakterystycznym nurtem modernizmu Zabrza był ekspresjonizm ceglany, zaś za najbardziej spektakularny obiekt uważa się powszechnie realizację Dominikusa Böhma – kościół ceglany Świętego Józefa. Zabrze, podobnie jak Katowice, miało ambicje stać się śląskim „City”, nowoczesnym miastem z olbrzymimi budynkami w skali wzorowanymi na architekturze Chicago. Opublikowano: 19.03.2012 00:00 Autor: Michał Kowalski (2011)