Program: Tulla 9 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 1, ul. Pomorska 11 10 listopada, g.18:30 Reda, Sala Katechetyczna, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, ul. Kościelna 18 Epitafium dla władzy 12 listopada, g. 18:00 Wejherowo, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka, ul. Gulgowskiego 16 Ścianananaświat 16 listopada, g.18:00 Rumia, MBP Filia 4, ul. Górnicza 19 Była Żydówka, nie ma Żydówki 21 listopada, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A 25 listopada, g. 18:00 Rumia, Stacja Kultura, ul. Starowiejska 2 Mateczka 26 listopada, g.18:00 Wejherowo, MBP, ul. Kaszubska 14 5 grudnia, g.18:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A Epitafium dla władzy 13 grudnia, g. 19:00 Reda, Fabryka Kultury, ul. Łąkowa 59 A Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny. www.facebook.com/TeatrZajechal www.teatrgdyniaglowna.pl * MBP - Miejska Biblioteka Publiczna Realizatorzy projektu: Teatr Gdynia Główna, Fundacja „Klinika Kultury” Donatorzy projektu: Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego, Miasto Rumia, Miasto Reda, Miejski Dom Kultury w Redzie, Wejherowskie Centrum Kultury Partnerzy projektu: Miejska Biblioteka Publiczna im. Floriana Ceynowy w Rumi, Miejska Biblioteka Publiczna w Redzie im. Hieronima Derdowskiego, Miejska Biblioteka Publiczna w Wejherowie im. Aleksandra Majkowskiego, Parafia p. w. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Redzie, Pracownia Artura Wyszeckiego – energiaoka Dofinansowano ze środków Województwa Pomorskiego, Gminy Miejskiej Rumia oraz Gminy Miasta Reda. Opisy przedstawień: Była Żydówka, nie ma Żydówki na podstawie powieści Mariana Pankowskiego scenariusz: Katarzyna Fidos reżyseria: Ewa Ignaczak obsada: Ida Bocian, Aleksandra Kania Teatr Stajnia Pegaza Czas trwania: 55 min Powieść Mariana Pankowskiego jest parabolą polsko-żydowskiego losu. Tytułowa ostatnia Żydówka z miasta N. zostaje zaproszona już po wojnie przez swoich rodaków z odległej "amerykańskiej krainy" na spektakl, którym mają być jej własne tragiczne losy. Opowiadając swoją historię, wraca do zapomnianej przeszłości i po raz kolejny zostaje przez nią uwięziona. Pankowski przywołuje cały wachlarz ludowych stereotypów antyżydowskich w postaci owadów, węży i bezwstydnych kotów, które nigdzie długo miejsca nie zagrzeją ze względu na rewolucyjne popędy. Na tym tle rozgrywa się odwieczna rywalizacja w cierpiętnictwie pomiędzy Polakami i Żydami, dziś dostrzeganym jedynie w szumnych debatach na temat pamięci i w patetycznych rocznicach, w czasie których ofiary są już tylko aktorami. W teatralnej wersji tej opowieści, cała historia to konflikt dwóch kobiet. Podłoże konfliktu stanowi fakt przynależności do różnych pokoleń i narodów. Tytułowa bohaterka spektaklu, Żydówka, Fajga Oberlender, jedyna uratowana z transportu całego miasteczka do gazu, zjawia się w Ameryce, na zaproszenie swoich „rodaków, nie-rodaków”. Przebieg rozmów to historie Fajgi i pytania „jej braci”, a wszystko przepełnione świadectwami okrucieństwa człowieka. Epitafium dla władzy inspirowane myślą Cesarza Ryszarda Kapuścińskiego scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak obsada: Łukasz Dobrowolski, Wojciech Jaworski, Piotr Srebrowski Teatr Gdynia Główna Czas trwania: 70 min Kim jesteście? Tymi czy tamtymi? Żadnych adresów, ani nazwisk, ani nawet nie opisywać twarzy, ani, że wysoki, że niski, że chudy, czoło jakie, że ręce mu, że spojrzenie, a nogi to, kolana, już nie ma przed kim na kolanach... Ryszard Kapuściński – współczesna ikona literatury faktu, mistrz reportażu, który nadał mu wymiar literacki. Jedno z jego najbardziej znanych dzieł – Cesarz, stało się inspiracją do podjęcia teatralnego dialogu z zawartą w nim myślą. Spektakl Epitafium dla władzy stanowi ogromne, wielopoziomowe wyzwanie – adaptacyjne, reżyserskie, aktorskie. Uniwersalna opowieść o mechanizmach władzy niezwykle rzadko przenoszona na scenę zadaje pytania, na które odpowiedzi udzielają nieliczni, a uchyla się od niej zbyt wielu. Mateczka wg Matki Witkacego scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak obsada: Ida Bocian śpiew: Marta Andrzejczyk Teatr Stajnia Pegaza Czas trwania: 50 min Mateczka to opatrzona zgryźliwym humorem i szczyptą kokainy parodia psychologicznego dramatu rodzinnego opisującego relację matki i syna, w której przewija się miłość, nienawiść, troska i wyrzuty. Ona - podstarzała i zrujnowana wdowa - arystokratka zarabiająca na życie ręcznymi robótkami. On - filozof, myśliciel wieszczący koniec cywilizacji. Oboje toksyczni, cierpiący jakiś fizyczny i metafizyczny ból, nie stroniący od używek, wzajemnie od siebie uzależnieni i wysysający z siebie nawzajem życie. Spektakl porusza ciągle aktualną kwestię ludzkiej tożsamości: jacy jesteśmy "sami ze sobą", a jacy wobec innych? Na ile się kreujemy, a na ile ulegamy wpływom? Monodram rozgrywa się na kilku poziomach interpretacyjnych: społecznym, psychologicznym i artystycznym. Celem twórców spektaklu jest odnalezienie niezależnej przestrzeni dla artysty, w której mógłby funkcjonować wobec ograniczeń kultury, religii i zasad społecznych. Czy jednostka może się przeciwstawić globalnemu systemowi współczesnego świata? Inspiracją stała się technika fotografii. Pojęcie NEGATYWU jest podstawową zasadą konstrukcji spektaklu, budowania roli i interpretacji. Widowisko niezwykle intensywne, pełne symboli i odniesień. Spektakl rozpisany na dwie postacie (Matkę i Leona) i jednego aktora (Ida Bocian), w którym reżyser, korzystając ze słów Witkacego, podejmuje żywy dialog z widzem. Tulla według Güntera Grassa adaptacja, reżyseria i wykonanie: Ida Bocian konsultacje reżyserskie: Ewa Ignaczak, Magdalena Płaneta Teatr Off de BICZ Opowieść o dorastaniu, w której historia dziewczyny mieszkającej we Wrzeszczu staje się pretekstem by, przedstawiając jej proste, smutne życie, odnaleźć w nim to, co powinno być wartością uniwersalną. Trudno powiedzieć by przedstawiona przez nią kreacja była relacją losów osoby szczęśliwej, której w życiu wszystko się układa i której droga wiedzie prostą linią na szczyt. Przejmująca opowieść o człowieku, który niejako samotnie staje się dorosłym, zostawia w widzach uczucie zrozumienia i współczucia, ale też jednocześnie nieodparte pragnienie „wzięcia sprawy naszego życia w swoje ręce” i nonkonformizmu. Ścianananaświat wg Sergea Kribusa reżyseria: Ewa Ignaczak obsada: Wojciech Jaworski opracowanie muzyczne: Tomasz Antonowicz dźwięk: dzieci z Centrum Zabawy i Edukacji "Żyrafa" w Gdańsku, reżyseria świateł: RICO Teatr Stajnia Pegaza Czas trwania: 55 min Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego żądań i zamierzeń. Janusz Korczak, "Jak kochać dziecko. Dziecko w rodzinie." Monodram Ścianananaświat jest głosem w dyskusji na temat miejsca dziecka we współczesnym społeczeństwie, a przy tym doskonale wypełnia deficyt sztuk teatralnych, skierowanych do dorastającej młodzieży. Maurycy, dla przyjaciół Momo, zaprasza na wykład, podczas którego zabierze widzów w podróż do świata dzieciństwa – pozbawionego nudy, przewidywalnej codzienności. W jego pozornie absurdalnych problemach, kryje się szczera, dziecięca logika i manifestacja głęboko skrywanych uczuć. Poprzez spojrzenie w przeszłość, która pozostaje i żyje w naszych wspomnieniach, Momo dokonuje dojrzałej refleksji nad własnym życiem, wpływie wychowania na życie dorosłe, przy jednoczesnej walce o status dziecka we współczesnym świecie. To monodram, w którym omówimy niecodzienne konwersacje na błahe tematy, ale przełomowe rozmowy, które mogą trwale zmienić jakość międzyludzkich relacji. Świat bez rozmów to świat bez bliskości, pełen nierozwiązanych konfliktów, dusznej atmosfery i destrukcyjnych gier. To spektakl o tym, że warto czasami pozwolić dojść do głosu naszemu wewnętrznemu dzi ecku. „(...) Dorosły zupełnie nie zna dziecka, nie pamięta swojego dzieciństwa. Nie jest nawet pewne, że każde dziecko jest zawsze w stanie mówić o swoich przeżyciach, lękach, o swoich potrzebach. Ale zawsze będzie o tym mówić lepiej niż dorosły.” Momo Opublikowano: 02.11.2015 11:29 Autor: Justyna Śliwicka