Każdy dzień jest pełen nowych zagadek do rozwiązania. Praca weterynarza poniekąd przypomina „zabawę” w Sherlocka Holmes'a. Lek. wet. Karolina Felińska Wywiad z lek. wet. Karoliną Felińską, Przychodnia Weterynaryjna AMICIS w Gdańsku. Jak często powinno się chodzić na wizyty kontrolne z psem do weterynarza? Jeśli zdaniem Właściciela pies jest zdrowy, w zupełności wystarczy wizyta raz w roku, np. przy okazji szczepienia przeciwko wściekliźnie. Zwierzę jest wtedy badane klinicznie (obecność objawów chorobowych dyskwalifikuje do szczepienia), można też pobrać próbki krwi. Powyżej ósmego roku życia nasz pies staje się pacjentem geriatrycznym (nawet, gdy nadal zachowuje się jak szczeniak). Warto wtedy pokusić się o wizyty dwa razy w roku. Jeśli wyniki badań odbiegają od normy, zawsze należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza weterynarii. Kiedy i przeciwko czemu należy szczepić psy? Szczepienia możemy rozpocząć już u sześciotygodniowego szczenięcia − przeciwko nosówce i parwowirozie. Następnie powtarzamy iniekcje według zaleceń lekarza, zazwyczaj co 3-4 tygodnie, do ukończenia 16. tygodnia życia. Tzw. wstępne szczepienia obejmują następujące choroby: nosówka, parwowiroza, zakaźne zapalenie wątroby (choroba Rubartha), kaszel kenelowy, czasem też leptospiroza i inne. Nie są to szczepienia obowiązkowe, ale z uwagi na bezpieczeństwo naszego futrzaka, warto je przeprowadzić. Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest obowiązkowe i należy je wykonać w ciągu 30 dni od ukończenia przez szczenię trzeciego miesiąca życia. Coroczne szczepienia przypominające obejmują tylko wściekliznę, natomiast pozostałe choroby szczepimy co 2-3 lata (chyba że, lekarz zaleci inaczej). Czym zimą karmić psa, żeby nie chorował, nie marzł i jednocześnie nie przybierał na wadze? Tym czym zwykle pies jest karmiony. Jestem zwolenniczką pełnoporcjowych karm suchych, które zawierają wszystkie składniki potrzebne psu w danym etapie życia (junior, dorosły, senior, aktywny, kanapowiec – jest wiele rodzajów). Oczywiście karma musi być odpowiednio dobrana do potrzeb konkretnego psa. Nie może powodować zaparć, biegunek, wzdęć, musi psu smakować i nie może być przyczyną kłopotów finansowych właściciela. Zimą natomiast, z uwagi na wytwarzanie cieplejszej okrywy włosowej, warto jest zadbać o zapewnienie naszemu kudłaczowi odpowiedniej dawki kwasów Omega-3. Zapewni to prawidłowe funkcjonowanie skóry i wytwarzanie podszerstka. Jak można zaradzić na nieprzyjemny zapach z pyska psa? Przede wszystkim trzeba się dowiedzieć, dlaczego pies ma smoczy oddech. Może zjada odchody? Świadczy to o niedoborze mikroorganizmów w przewodzie pokarmowym, które należy uzupełnić w postaci probiotyku. Przyczyną może być też obecność kamienia nazębnego i/lub stanów zapalnych przyzębia: konieczna jest wtedy konsultacja z lekarzem weterynarii, który zaproponuje usunięcie płytki nazębnej i przeszkoli w prawidłowej higienie jamy ustnej psa. Kolejną przyczyną mogą być problemy z przewodem pokarmowym, np. refluks żołądkowo-przełykowy i potrzeba zastosowania odpowiednich preparatów. Także wtedy nie obejdzie się bez odwiedzin u weterynarza. Stosowanie leków na własną rękę, nawet w dobrej wierze, jest bardzo ryzykowne. Jak często można kąpać psa i jakimi środkami? Jak najrzadziej. Zbyt częste kąpiele, zwłaszcza w silnych detergentach, naruszają naturalną lipidową barierę ochronną skóry. Łatwo wtedy o podrażnienia, łuszczenie, świąd. Psa kąpiemy, kiedy zamierzamy go strzyc, ma problemy skórne lub wytarza się w czymś... paskudnym. Nigdy nie stosujemy szamponów przeznaczonych do pielęgnacji skóry ludzkiej (nawet niemowlęcej) ze względu na różnice w odczynie skóry (pH). W przypadku chorób dermatologicznych lekarz weterynarii dobierze odpowiedni dla naszego pupila preparat (keratolityczny, łagodzący, przeciwłojotokowy, grzybobójczy, przeciwświądowy itp.). Jeśli natomiast pies wróci ze spaceru ubłocony − spokojnie można mu opłukać łapy czystą wodą pod prysznicem, nawet codziennie. Jakie konsekwencje niesie za sobą kastracja, kiedy zalecane jest jej przeprowadzanie i jaki jest tego koszt? Konsekwencją kastracji jest utrata funkcji rozpłodowych. Wyróżniamy dwie możliwości blokowania cyklu płciowego u zwierząt: a) Leki hormonalne − w postaci tabletek lub implantów podskórnych (u psów) lub iniekcji (u suk) – ich działanie utrzymuje się do sześciu miesięcy. b) Kastracja chirurgiczna -nieodwracalna. W przypadku tzw. „kastracji farmakologicznej” trzeba wziąć pod uwagę skutki uboczne jej stosowania (obciążenie wątroby i nerek, zaburzenia funkcji innych gruczołów wydzielania wewnętrznego), o które należy zawsze zapytać lekarza prowadzącego nasze zwierzę. Przy kastracji chirurgicznej należy zdawać sobie sprawę, że narkoza (czy dożylna, czy wziewna) zawsze wiąże się z ryzykiem. Zalecane jest wcześniej przeprowadzenie analizy krwi i dokładne badanie kliniczne pupila. Pozbawiając nasze zwierzę możliwości rozrodu musimy zdawać sobie sprawę, że fundujemy mu „przyspieszoną menopauzę” − zmienia się metabolizm i futrzak może tyć (na szczęście można tego uniknąć, stosując rozważne żywienie). Czasem, zwłaszcza u suk dużych ras, zdarza się pokastracyjne nietrzymanie moczu, wynikające z niedoboru hormonów płciowych. Schorzenie to można wyrównać przez odpowiednią suplementację. Jeśli chodzi o zabieg chirurgiczny, zaleca się przeprowadzenie go po zakończeniu wzrostu (czyli ok. 12-15 miesiąca życia), z uwagi na fakt, że hormony płciowe biorą udział w ogólnym rozwoju organizmu. Dotyczy to zarówno samców, jak i samic. Niektórzy lekarze zalecają kastrację suczek nawet przed wystąpieniem pierwszej cieczki. Jeżeli jednak panna jest już dojrzała płciowo, można przeprowadzić operację dopiero dwa miesiące po zakończeniu krwawienia. Czasem zdarza się, że kastracja jest koniecznością − nowotwory jąder, przerost prostaty u samców, zapalenie macicy, cysty na jajnikach u samic − wtedy ograniczenia wiekowe są mniej restrykcyjne. Ceny takich zabiegów oscylują wokół 400 zł. Trzeba pamiętać, że leki dawkowane są według masy ciała zwierzaka, więc im pies jest większy, tym zabieg droższy. Czym różni się kastracja od sterylizacji? Kastracja to pozbawienie zwierzaka gruczołów płciowych − jąder lub jajników. Sterylizacja to zablokowanie funkcji rozrodczych, np. poprzez podwiązanie jajowodów lub nasieniowodów, ale także poprzez usunięcie gonad. Czyli kastracja jest formą sterylizacji, ale nie odwrotnie. Najczęściej jednak przeprowadzane zabiegi to usunięcie jąder u samców, a u samic resekcja jajników i macicy. Postępowanie takie jest podyktowane głównie względami praktycznymi: skoro już narażamy zwierzaka na niebezpieczeństwo narkozy, to usuwamy macicę, która mogłaby przejść kiedyś w stan zapalny. Jakimi produktami spożywczymi nie można karmić psów i dlaczego? Niektóre produkty spożywcze są dla psów toksyczne na różne sposoby, np.: * Czekolada – w każdej postaci i ilości! Pomijając fachowe nazwy - kakao zawiera pewne związki chemiczne, które powodują objawy od wymiotów i pobudzenia nerwowego, przez zaburzenia rytmu serca, uszkodzenie nerek i wątroby do śmierci włącznie. * Awokado – może powodować wymioty i zaburzenia oddechowe. * Surowe ciasto drożdżowe – drożdże rosnąc powodują powstawanie gazów i ich ucisk na ścianę żołądka, co może wywołać jej niedokrwienie, a nawet śmierć w wyniku ostrego rozszerzenia żołądka (nawet, gdy pies próbuje odbijać gazy). * Alkohol – chyba nie trzeba tłumaczyć, dlaczego. Zwierzęta mają mniejszą wątrobę, niż ludzie. * Rodzynki i winogrona – u niektórych psów wywołują uszkodzenie nerek, którego mechanizm nie jest do końca poznany. * Cebula i czosnek – tak zdrowe dla ludzi, u psów powodują hemolizę, czyli pękanie czerwonych krwinek. Pies wydaje się smutniejszy, bardziej powolny, wynika to z anemii. * Mleko – krowie, kozie, każde poza psim. Psy nie tolerują laktozy (cukru zawartego w krowim mleku), która może wywołać biegunki i wymioty, zwłaszcza u szczeniąt. Najciekawszy psi przypadek w Pani pracy zawodowej? Od początku, czy tylko w tym miesiącu, bo niemal codziennie mam taki?! Chyba najbardziej utkwił mi w pamięciczteroletni kundelek przygarnięty ze schroniska dwa lata wcześniej. Pół roku temu uciekł z domu na cały dzień. Gdy wrócił, był bardzo poobijany i wystraszony. Badający go wówczas lekarz stwierdził możliwość wypadku komunikacyjnego. Najdziwniejsze było to, że pies od tamtej pory miał problemy oddechowe i napadowy kaszel. Mimo stosowania antybiotyków jego stan się nie poprawiał. Podejrzewając zmiany w płucach zrobiłam zdjęcie rentgenowskie. A tam – istny bałagan! Przez dziurę w przeponie (tzw. przepuklinę przeponową) zawartość jamy brzusznej przedostała się do jamy piersiowej i uciskała na płuca. Po operacyjnym uporządkowaniu wszystkiego przez chirurga pies wrócił do formy, przestał kaszleć, a narkozę i rekonwalescencję po zabiegu zniósł doskonale! Co daje największą satysfakcję z pracy weterynarza? Zabawa w Sherlocka Holmes'a. Każdy dzień jest pełen nowych zagadek do rozwiązania. Ale najbardziej cieszy mnie, gdy otwieram drzwi gabinetu i wskakuje na mnie jakieś zadowolone „futro”, które, choć trochę pogrymasi podczas zastrzyku, później i tak wychodzi z mojego gabinetu merdając ogonem. Satysfakcja jest jeszcze większa, jeśli chwilę wcześniej właściciel tego samego kudłacza pytał z powątpiewaniem „Czy pani jest lekarzem?”. Opublikowano: 17.11.2014 16:07 Autor: Administrator