W Klubie Muzycznym 'Ucho' zostały wręczone Nagrody Artystyczne Prezydenta Miasta Gdyni za rok 2003. Do Kapituły Nagrody Artystycznej Prezydenta Miasta Gdyni wpłynęło 16 wniosków, rekomendujących 26 kandydatur, zarówno indywidualnych jak i zbiorowych w ośmiu, przewidzianych Regulaminem Nagrody, dziedzinach: sztuk plastycznych, literatury, muzyki, teatru, śpiewu, tańca, fotografii i animacji kultury oraz filmu. Tegoroczni laureaci to: Klub Muzyczny UCHO, w osobach Karola HEBANOWSKIEGO, Piotra BULCZAKA i Przemysława DYAKOWSKIEGO - w dziedzinie animacji kultury, za stworzenie i konsekwentne prowadzenie nowego, pełnego twórczej atmosfery , miejsca interesujących klubowych spotkań muzycznych , teatralnych i filmowych, znakomicie ożywiającego życie kulturalne miasta. Klub UCHO bardzo aktywnie przyczynia się do ożywienia życia kulturalnego w Gdyni. W ramach działalności klubu organizowanych jest wiele różnorodnych imprez artystycznych, m.in. koncertów i spektakli teatralnych. Funkcjonowanie klubu przyczynia się do promowania alternatywnych form kultury i sztuki. Niedawno powstały klub ma już na swym koncie wiele ciekawych dokonań z zakresu prezentacji gdynianom różnorodnych grup muzycznych i znanych artystów (Zespół Myslowitz, Anna Maria Jopek). 'Młoda scena' prowadzi regularne prezentacje młodych, interesujących muzyków. Klub prowadzi DKF 'Żyrafa'. Przy współpracy Muzeum Miasta Gdyni w klubie zorganizowano wystawę 'Historia ulicy Św. Piotra'. dr Maria J. SOŁTYSIK - autorka i Sławomir KITOWSKI - wydawca książki 'Na styku dwóch epok. Architektura gdyńskich kamienic okresu międzywojennego'- w dziedzinie literatury. Sławomir Kitowski otrzymał nagrodę za doskonałe, na wysokim poziomie artystycznym wydanie książki a Maria J. Sołtysik za napisanie książki interesującej, bogato ilustrowanej, doskonałego przykładu łączenia naukowego opracowania z narracją przystępną dla szerokiego grona czytelników. dr inż. arch. Maria Jolanta Sołtysik, architekt, historyk architektury, pracownik naukowy Wydziału Architektury PG, członek Rady Programowej ds. Badania Dziejów Gdyni i Twórczości Literackiej związanej z Gdynią przy Prezydencie Miasta Gdyni, gdynianka Książka 'Na styku dwóch epok. Architektura gdyńskich kamienic okresu międzywojennego' jest bardzo dobrym przykładem połączenia opracowania naukowego z umiejętną narracją, przystępną dla szerokiego grona stanowi podsumowanie dotychczasowych zainteresowań zawodowych i badań naukowych Autorki, skoncentrowanych na historii architektury gdyńskiej. Jest Jej kolejną publikacją z tego zakresu. Książka jest niezwykłą pracą badawczą, która przyczyniła się nie tylko do wzbogacenia naszej wiedzy historycznej, ale do odkrycia na nowo miejsc ważnych dla Gdyni i zadbania o pamięć o nich. Ta niezwykła monografia prezentująca fenomen gdyńskich kamienic powstałych w okresie przenikania się dwóch stylów: historyzmu i modernizmu, wprowadza gdyńską kamienicę do historii polskiej i europejskiej architektury. Podobnego opracowania nie doczekały się dotąd miasta o znacznie starszych i bogatszych tradycjach urbanistycznych. Sławomir Kitowski - wydawca wielu publikacji albumowych z zakresu historii i współczesności Gdyni konsekwentnie realizuje zamierzenia opowiadania historii przystępnymi 'obrazkami'. W przypadku wspomnianej książki widoczna jest bardzo dobra współpraca autora i wydawcy, co pozwoliło na powstanie książki przystępnej, czytelnej, a jednocześnie eleganckiej. Jarosław STANIEK- w dziedzinie tańca, za znakomitą choreografię i reżyserię jedynego w swoim rodzaju widowiska teatralnego, pierwszego polskiego show tanecznego 'Opentaniec', w którym elementy kultury masowej łączą się z tożsamością i kulturą narodową. Jarosław STANIEK - swoją karierę taneczną zaczynał od breakdancu. Był pierwszym i wielokrotnym Mistrzem polski tej dyscypliny tańca. Kilka lat po otrzymaniu dyplomu tancerza estradowego pracował w Teatrze Syrena w Warszawie. Tam profesjonalnie zadebiutował i zetknął się z tańcem nowoczesnym i klasycznym. W Warszawie założył legendarną grupę taneczną P’89, której był liderem, choreografem i tancerzem. Wraz z grupą zdobył liczne nagrody m.in. Nagrodę Dziennikarzy za koncert Debiuty Opole ’92. W tym samym czasie stworzył choreografię do licznych przedstawień wystawianych w całej Polsce co sprawiło, że stał się czołowym polskim choreografem spektakli musicalowych i muzycznych. Pierwszym wielkim osiągnięciem było West Side Story wystawione w Teatrze Muzycznym w Gdyni w 1992 roku, potem nastąpiły kolejne prace pokazywane szerokiej publiczności z wielkimi sukcesami również w Europie m.in. Hair, Szachy, Nieszpory Ludźmierskie, Sen Nocy letniej, Jesus Christ Superstar, Chicago (w Teatrze Muzycznym w Gdyni), Jesus Christ Superstar (w Chorzowie), Nick Cave and Friends, Ballady Morderców, Weill 2000, Kombinat (przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu), Footloose (Teatr Muzyczny w Gliwicach). Jest autorem choreografii koncertów z udziałem takich artystów piosenki, jak: Nick Cave, Dee Dee Bridgewater, Justyna Steczkowska, Anna Maria Jopek, Edyta Górniak, programów, filmów (Mięso i Ubu Król) oraz teledysków, których ma na swoim koncie kilkadziesiąt. Laureaci otrzymują po 2.000 zł. Tegorocznymi laureatami NAGRODY HONOROWEJ są: Robert D. GAMBLE - w dziedzinie animacji kultury, za wkład w rozwój życia kulturalnego i promocję naszego miasta poprzez realizację w Gdyni największej produkcji tanecznej w historii polskiego teatru - spektaklu 'Opentaniec' ; Robert D. Gamble to Amerykanin szkocko-irlandzkiego pochodzenia, związany z Polską od swojej pierwszej wizyty z grupą amerykańskich studentów w 1958 roku. W ciągu wielu lat spędzonych w Polsce stał się inicjatorem wielu interesujących projektów, w tym m.in. pierwszego polskiego talk-radio. Jest również założycielem firmy Harbor Point, w skład której wchodzą telewizyjne Studio Kokon TV oraz wydawnictwo Media Rodzina, znane z wielu bestsellerów np. polskich tłumaczeń Inteligencji Emocjonalnej i serii książek o Harrym Poterze. W sposób wybitny i znaczący przysłużył się również i dla rozwoju życia kulturalnego i promocji naszego miasta. W 2003 r. został producentem 'Opentańca' - pierwszego tanecznego spektaklu w Polsce. Wyprodukowane przez niego przedstawienie było największym wydarzeniem teatralnym i muzycznym zeszłego roku w Gdyni i jednym z najważniejszych w Polsce, spotykając się z ogromnym zainteresowaniem widzów. Informacja o nim odbiła się szerokim echem zarówno w środowisku kulturalnym, jak i wszystkich krajowych mediach. Wojciech ZMORZYŃSKI - w dziedzinie literatury, za napisanie i opublikowanie trzech okazałych i kompletnych monografii znamienitych gdyńskich artystów - malarzy marynistów Mariana Mokwy, Antoniego Suchanka i Henryka Baranowskiego; Wojciech ZMORZYŃSKI - Gdynianin, ukończył VI Liceum Ogólnokształcące w tym mieście. Jest absolwentem Konserwatorstwa i Muzealnictwa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1993 pracuje w Muzeum Narodowym w Gdańsku, obecnie jest Kierownikiem Działu Malarstwa i Rysunku Oddziału Sztuki Współczesnej MN w Pałacu Opatów w Gdańsku-Oliwie. Jest autorem wielu wystaw w oliwskim Pałacu Opatów między innymi Mariana Mokwy, Józefa Czapskiego, Morze w obrazach artystów polskich XX wieku, Marka i Jacka Żuławskich, a także albumowych monografii Henryka Baranowskiego, Mariana Mokwy, Antoniego Suchanka. Jego zainteresowania koncentrują się na malarstwie Wybrzeża. Franciszek WALICKI - w dziedzinie animacji kultury, w uznaniu całokształtu zasług dla tworzenia, rozwoju, popularyzacji polskiej muzyki rock’ rollowej i rozsławianiu Miasta Gdyni jako kolebki tej muzyki w Polsce. Franciszek Walicki - Miastem rodzinnym, w którym spędził młodość było Wilno, chociaż urodził się 20 lipca 1920r. w Łodzi, gdzie w tym czasie pracował jego ojciec, wybitny inżynier geodeta. W Wilnie zaczynał naukę, maturę zdawał w Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie koło Leszna, prywatnej szkole wzorowanej na angielskim Eton. Kolejny etap życia to czas, w którym zdawałoby się, na stałe zwiąże się z Gdynią. Pomyślnie zdane egzaminy do Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni, ukoronowały wcześniejsze marzenia o podróżach i przygodach w dalekim świecie. Przed wybuchem wojny 15.IX.1938r. wypłynął w rejs przez Atlantyk na pokładzie 'Daru Pomorza'. Podróż ta wielokrotnie była przywoływana przez Franciszka Walickiego jako doświadczenie życiowe, konfrontacja marzeń z rzeczywistością. Niektóre z jej wydarzeń stały się po latach motywem piosenki 'Puste koperty' napisanej pod pseudonimem Jacek Grań. Okres wojny i okupacji Franciszek Walicki spędził początkowo w Wilnie, skąd wydostał się z pierwszą żoną Bronką Lewin, z pochodzenia Żydówką do Warszawy, sądząc, że to miasto zapewni jej większe bezpieczeństwo. Następne było Zakopane, gdzie został aresztowany. Koniec wojny zastał oboje w Czarnym Dunajcu, gdzie się ukrywali. Już po rozwiązaniu małżeństwa, w 1946r., Bronka wyjechała do Izraela. W 1986 r. Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce złożyła do Instytutu Pamięci Yad Vashem wniosek o przyznanie Franciszkowi Walickiemu medalu 'Sprawiedliwy wśród narodów świata' W 1945r. został zmobilizowany i rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej, co wiązało się z ponownym przyjazdem do Gdyni. Wkrótce zaproponowano mu stanowisko redaktora naczelnego 'Przeglądu Morskiego'. Praca dziennikarska jak twierdzi pozwalała mu na oderwanie od trudnej rzeczywistości i sprawiała wiele satysfakcji. Z Gdynią związane było też życie osobiste, w 1946r., poznał tu i poślubił swą żonę Czesławę i tu urodziła się jego córka Iwona. Po procesie 'grupy siedmiu' w 1952r. nie mogąc odnaleźć się w Marynarce Wojennej Franciszek Walicki złożył raport o zwolnienie i wkrótce zaczął pracę jako dziennikarz 'Głosu Wybrzeża'. Odejście z Marynarki Wojennej spowodowało konieczność znalezienia nowego mieszkania, rodzina jednak nie wyprowadziła się z Gdyni. Jego praca dziennikarska związana była w dużym stopniu z prowadzeniem rubryk kulturalnych takich jak np. 'Dziewiąta Fala'- dodatek sobotnio- niedzielny do 'Głosu', czy recenzje filmowe. Pozwalała na kontakty z różnymi środowiskami, w tym też 'myślącymi inaczej', niepokornymi. Nawiązywał kontakty ze studentami, środowiskiem Klubu Studenckiego 'Żak' czy teatrzyku 'Bim- Bom. W połowie lat 50-tych coraz mocniej Franciszek Walicki interesował się muzyką jazzową. Wrodzony duch przekory wobec skostniałych schematów i oficjalnej niechętnej krytyki wobec tego rodzaju muzyki spowodował, że coraz bardziej wciągał go nowy nurt muzyczny. Wraz ze swym kolegą z wileńskich jeszcze czasów, dziennikarzem i pisarzem Leopoldem Tyrmandem postanowili zorganizować na Wybrzeżu Festiwal Muzyki Jazzowej, który odbył się w Sopocie w dniach 6- 12.08.1956r., gromadząc wszystkich znanych muzyków polskich zajmujących się tym rodzajem muzyki i wielu gości zagranicznych Przedsięwzięcie od początku budziło ogromne emocje ówczesnych władz i spotkało się z ich krytyką. Wśród młodych miłośników jazzu przeszło do legendy. Na II Festiwalu, w 1957 r. pojawiło się wielu muzyków zagranicznych, min.: Albert Nicholas, czarnoskóry klarnecista z Nowego Orleanu, piosenkarz 'Big Bill' Ramsey, który doprowadził publiczność do ekstazy żywiołowo wykonywanymi piosenkami w rock and rollowym stylu. Ten właśnie czas spowodował, że Franciszek Walicki postanowił zająć się czynnie tworzeniem i prowadzeniem polskich zespołów chcących uprawiać ten rodzaj muzyki. Nie było to zajęcie 'łatwe i przyjemne', ze względu na trudności organizacyjne, niechęć decydentów partyjnych. Można sobie tylko wyobrazić, że właśnie te problemy, obok zrozumienia czym jest muzyka rock and rollowa dla młodych Polaków, świadomość zmian pokoleniowych jakie niosła, utwierdziły go w podjętej decyzji. 24.03.1959r. w klubie studenckim 'Rudy Kot', Franciszek Walicki zapowiedział pierwszy występ zespołu 'Rhythm and Blues', którego był twórcą. Mimo, że żywot zespołu nie był długi, fala popłynęła i nie dało się jej zatrzymać. Wkrótce powstały kolejne zespoły 'kolorowe', 'Czerwono- Czarni' ,'Niebiesko- Czarni', później 'Czerwone Gitary', 'Breakout', 'SBB' i inne. W 1961r. Franciszek Walicki zaproponował utworzenie w sezonie letnim miejsca, które stałoby się połączeniem sali widowiskowej i parkietu do tańca. Tak we współpracy z Mikołajem Leszkiewiczem dyrektorem Sopockich Zakładów Gastronomicznych powstał legendarny 'Non- Stop', którego był kierownikiem artystycznym. Zaczęto organizować konkursy młodych talentów, na których pojawili się znani później powszechnie wykonawcy i twórcy zespołów, min.: Wojciech Gąsowski, Roman Hoszowski, Juliusz Wydrzycki (Czesław Niemen), Katarzyna Sobczyk, Mira Kubasińska i Tadeusz Nalepa. To co obecnie wydaje się naturalnym procesem rozwoju, w tamtych czasach nie było takie oczywiste. Niechęć władz, narzucane administracyjnie decyzje ograniczające możliwość występów, brak doświadczeń, to wszystko powodowało, że podjęcie decyzji o zerwaniu ze stałym miejscem pracy i podjęcie ryzykownej decyzji o pracy na własną rękę wymagało odwagi i było wyzwaniem. Niewątpliwie sprzyjały mu wrodzone cechy jakimi były konsekwencja, determinacja w dążeniu do celu, punktualność, dokładność, umiejętność łączenia wielu różnych umiejętności, skuteczny upór, zdolność do organizowania zespołu ludzi . W ten sposób narodził się Franciszek Walicki w nowym wcieleniu- twórcy impresariatu artystycznego. Twórcy, opiekuna, menedżera, kierownika artystycznego zespołów muzycznych 'mocnego uderzenia'. Z zespołem 'Niebiesko- Czarni' zawędrował do paryskiej 'Olympii', Holandii, Luksemburga. Współpracował z wieloma znakomitymi muzykami i wokalistami takimi jak Wojciech Korda, Ada Rusowicz, Czesław Niemen, Tadeusz Nalepa, Michaj Burano i wielu innych. Pod pseudonimem Jacek Grań pisał teksty piosenek, które stawały się powszechnie znanymi przebojami. Lista piosenek z tekstami, których był autorem, na różnych nośnikach- płytach winylowych, kompaktach, kasetach wynosiła w 2001r. 431 pozycji. Jednymi z najbardziej znanych i najczęściej nagrywanych są 'Czy mnie jeszcze pamiętasz?'- piosenka rekordzistka i inne piosenki Niemena 'Wiem, że nie wrócisz', 'Hej dziewczyno, hej '. Franciszek Walicki był twórcą imprezy pod nazwą 'Musicorama', będącej cyklicznymi przeglądami ogólnokrajowymi najciekawszych zespołów i piosenkarzy, odbywającymi się w Warszawie. Kolejna 'Musicorama', z którą był związany to ilustrowane pismo poświęcone muzyce rockowej, estradzie, gdzie pełnił rolę zastępcy redaktora naczelnego. Dla polskiej muzyki rock and rollowej Franciszek Walicki jest postacią szczególną. Będąc starszym od młodych wykonawców, był tym, który z całkowitym przekonaniem o słuszności wyboru zaangażował się wiążąc swoje życie zawodowe w tworzenie warunków rozwoju tego gatunku muzycznego. Kiedy w 1987r. podczas imprezy Old Rock Meeting i trzy lata później w 1991r. podczas imprezy Trzy Dekady Rocka w Polsce na scenie wystąpili najbardziej znani wykonawcy z lat 1960- 1990 okazało się , że muzyka ta spotyka się z wciąż niezwykle żywym oddźwiękiem. Kolejne imprezy : 'Po obu brzegach tęczy- atlas polskiego rocka' w 1996r. podczas której piosenki Jacka Grania śpiewali również młodzi wykonawcy i w 1998r. nagroda Grand Prix XXXV jubileuszowego Festiwalu Piosenki w Opolu przekonują, że Franciszek Walicki wciąż jest obecny i znany w polskim życiu muzycznym. Ostatnia inicjatywa Franciszka Walickiego to propozycja realizacji w Gdyni wystawy pod nazwą: 'Gdynia Rock ‘n’ Roll Niemen'. Złożyły się na nią gromadzone przez lata plakaty, dokumenty, fotografie , które pieczołowicie zebrane i przygotowane przez niego zostały pokazane na zorganizowanej wspólnie z Muzeum Miasta Gdyni i firmą 'art.- Andrzej Kowalik' wystawie otwartej w dniu 7.06.br. W ten sposób w ukochanej przez pana Franciszka Walickiego Gdyni, która była świadkiem narodzin zespołu 'Rhythm and Bluess', po 45 latach od tego faktu można obejrzeć historię polskiego rocka w pigułce. Jak zaś powiedział Wojciech Korda podczas koncertu wernisażowego- publiczność w Gdyni jest doskonale przygotowana i znakomicie czuje tą muzykę-oczywiście dzięki Frankowi Walickiemu. Mieszkając w Gdyni, tu prezentując zespoły rock’n’rollowe przyczynił się do popularyzacji miasta a zarazem stał się znanym elementem jego pejzażu kulturalnego. Dotychczasowi laureaci Nagrody Artystycznej Prezydenta Miasta Gdyni za rok 1995 1. Kazimierz OSTROWSKI, artysta malarz, profesor gdańskiej ASP - dziedzina sztuk plastycznych, 2. Edward OBERTYŃSKI, pisarz - dziedzina literatury, 3. Wiesław SUCHOPLES, muzyk, dyrygent - dziedzina muzyki. za rok 1996 1. ZESPÓŁ Teatru Miejskiego im. W. Gombrowicza w Gdyni - dziedzina teatru, 2. Franciszek WALICKI, dziennikarz, popularyzator muzyki - dziedzina muzyki rozrywkowej, 3. Jagna JĘDRZYŃSKA, śpiewaczka, solistka Teatru Muzycznego w Gdyni - dziedzina śpiewu. za rok 1997 1. Zespół Muzyki Dawnej 'AD TE, DOMINE' K. Dąbrowskiego - dziedzina muzyki poważnej, 2. Prof. dr hab. Jan CIECHOWICZ, teatrolog- dziedzina teatru, 3. Przemysław DYAKOWSKI, muzyk, szef Sax Klubu - dziedzina muzyki jazzowej, Pozaregulaminowe Nagrody Honorowe za rok 1997: - Prof. Jerzy LIMON, pisarz - dziedzina literatury, - Jerzy KAMROWSKI, artysta malarz, krytyk sztuki - dziedzina sztuk plastycznych. za rok 1998 1. Katarzyna BOREK, pianistka - dziedzina muzyki poważnej 2. Piotr BULCZAK, szef DKF-u 'Żyrafa' - dziedzina filmu, 3. Leszek BZDYL, tancerz, choreograf - dziedzina tańca za rok 1999 1. Leszek MOŻDŻER, pianista, aranżer - dziedzina muzyki, 2. Kazimierz GUZOWSKI, kompozytor - dziedzina muzyki, 3. Stefan IŻYŁOWSKI, aktor - dziedzina teatru. za rok 2000 1. Wojciech JANKOWSKI, filmowiec, dokumentalista - dziedzina filmu, 2. Dominik LEJMAN, artysta malarz - dziedzina sztuk plastycznych, 3. Andrzej PIECZYŃSKI, aktor i autor - dziedzina teatru. za rok 2001 1. Maciej GORCZYŃSKI, artysta malarz - w dziedzinie sztuk plastycznych 2. Jarosław STANIEK, tancerz, choreograf - w dziedzinie tańca 3. Dr Andrzej ŻUROWSKI, krytyk teatralny, pisarz - w dziedzinie teatru za rok 2002 1. Maciej KORWIN, aktor, reżyser - w dziedzinie teatru 2. Krzysztof DUDA, muzyk, kompozytor - w dziedzinie muzyki 3. Dorota MICHALSKA (Lulka), aktorka T, Miejskiego w Gdyni - w dziedzinie śpiewu Pozaregulaminowe Nagrody Honorowe za rok 2002: (Honorowa Nagroda) - Prof. Jerzy LIMON, pisarz, anglista - dziedzina literatury, po raz wtóry - SPEKTAKL 'Niespodziewany koniec lata' w reżyserii W.Śmigasiewicza na Scenie Letniej Teatru Miejskiego im. W.Gombrowicza w Gdyni - dziedzina teatr Opublikowano: 17.06.2004 00:00 Autor: dnelke