Hala sportowo-widowiskowa Gdynia znalazła się wśród najciekawszych polskich budynków zrealizowanych w minionym dziesięcioleciu i zaprezentowanych w albumie wydanym przez AGORA SA pt. "101 najciekawszych polskich budynków dekady" pod redakcją naczelnej serwisu Bryla.pl Agnieszki Rumińskiej. Publikacja ta to subiektywny wybór dokonań współczesnej polskiej architektury powstałej po 2000 roku. Podzielono go na 10 kategorii.W rozdziale Architektura, naturalnie! tak autorzy opisują gdyńską halę: "Jednym bryła kojarzy się ze skorupą żółwia, inni widzą w niej porośnięty trawą kopiec kreta". Maszty i liny na dachu nawiązują do morskiej symboliki, niektórzy jednak dostrzegają w nich punkowego irokeza. Skojarzenia można mnożyć, co przemawia tylko na korzyść oryginalnej architektury gdyńskiej hali sportowo-widowiskowej. Architektura podejmuje dialog z malowniczym otoczeniem; zalesionymi wzgórzami morenowymi. Ta enklawa zieleni jest częścią Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, dlatego architekci zrezygnowali z form, które zdominowałyby pejzaż. To nie koniec walki o naturę w hali zastosowano wiele rozwiązań ograniczających zużycie energii. Skarpy ziemne porośnięte naturalną roślinnością stanowią dodatkowy element izolacji termicznej budynku. Pozwala to na zachowanie niskiej temperatury podczas upałów i oszczędność energii zimą".Głównym projektantem hali był Jan Karczewski z francuskiej pracowni Karczewski & Bernier Architectes, a projekt powstał we współpracy z polskim biurem ATI Architektura Technika Inwestycje (prezes firmy Tomasz Lechowski, wiceprezesi Paweł Trębacz i Piotr Trębacz). Warto podkreślić, że Hala Sportowo-Widowiskowa Gdynia jest jedynym zamkniętym obiektem sportowo-widowiskowym, jaki znalazł się w albumie "101 najciekawszych polskich budynków dekady".W gdyńskiej hali w 2011 roku odbyło się dokładnie 101 imprez, 30 z nich transmitowano w telewizji. Godnym uwagi jest też fakt, że hala dobrze prosperuje. Dzięki wypracowanym zyskom w grudniu ubiegłego roku dyrekcja hali zwróciła do budżetu miasta 740 tysięcy złotych przyznanej dotacji. Opublikowano: 02.01.2012 00:00 Autor: Michał Kowalski (2011)